(( ما هستیم!)) گمان می کنم همین دو واژه به عنوان مقدمه ای برای این نوشتار کافیست ! بله ،جنبش ملی ما هستیم! حالا دیگر این جنبش آنقدر سر و صدا براه انداخته که دیگر تقریبا کسی که حوادث و رخدادهای سیاسی و اجتماعی جامعه را دنبال می کند نمی تواند بگوید که تا کنون چیزی در مورد این جنبش نشنیده است! و درواقع جنبش ملی ما هستیم حالا دیگر از مرز انکار عبور کرده و اگر چشم هایی نمی خواهند این جنبش را ببینند، نمی توانند ادعا کنند که این جنبش قابل رویت نیست و دیده نمی شود! جنبش ملی ما هستیم برای رسیدن تا همین مرحله هم که به ضم نگارنده جایگاه کمی نیست، سختی ها و دشواری های بیشماری را پشت سر نهاده است، قد علم کردن یک جنبش با برچسب هایی چون جنبش مردمی،ملی و غیر وابسته به احزاب و گروههای سیاسی، مذهبی و... در میان صدها و هزاران حزب و گروه سیاسی که سالهاست ریشه دوانیده اند، قدرت و جسارتی بسیار بالا را می طلبد که این جنبش از پس آن تا کنون به خوبی بر آمده است. این جنبش از همان ابتدای زایش خود، مسیر رشد و پویایی اش را و همینطور شیوه و ابزار حرکتش را مشخص و عنوان کرد و حتی با صداقت کامل خود را در معرض نقد و بررسی دیدگاههای مختلف قرار داد. جنبش ملی ما هستیم، به مانند بسیاری دیگر از جنبش ها در پس درهای بسته و در تشکل های زیر زمینی ومخفی تشکیل نشد که تازه پس از چند حرکت خود را به مردم معرفی کند، بلکه تشکیل آن از همان ابتدا و همینطور روند رو به رشدش همواره در جلوی دید افکار عمومی و با مشارکت مستقیم و گاه غیر مستقیم مردم صورت گرفته است و از این لحاظ اگر نگوییم بی نظیر است به یقین جنبشی کم نظیر می باشد. اهداف و آرمانهای عنوان شده جنبش به خوبی نشان دهنده آن است که این جنبش نه تنها خود را از گرفتار شدن در حیطه نامهایی چون، جنبش سیاسی، جنبش مذهبی، جنبش مدنی و...نجات داده است بلکه در واقع تمام این عناوین را در زیر چتر گسترده خود با عنوان جنبشی مردمی و ملی قرار داده است! این امر بدون شک اولین نشانه ایست که نمایانگر خلاقیت و تیزهوشی، مغز متفکر جنبش است، زیرا جنبش به خوبی به این نکته دست یافته است که محدود شدن عملکردش در یک حیطه خاص به مرور زمان با توجه به وضعیت امروز جامعه ایرانی می تواند باعث رکود وساکن شدن روند حرکتی اش شود! اما این خلاقیت با معرفی شعار و پیام جنبش درخشندگی بیشتری می یابد. بیرون کشیدن یک جمله معمولی از دل سرد مکالمات روزمره مردم و سپس بسط و گسترش آن در اهداف و آرمانهای جنبش و دادن هویتی تازه، واقع گرا و قابل درک و لمس به آن اگر نشان دهنده خلاقیت نیست پس نشان دهنده چیست؟! در واقع جنبش از جمله ما هستیم به مصداق یک پل ارتباطی استفاده کرد، پلی که باعث شد جامعه اسیر روزمره گی و گم گشته در خویش ایرانی با شناسه و فرهنگ ایرانی وبا حقوق انسانی خویش آشنا گردد و باز خواندن این زر گفته ی مولانا مصداق بیابد که: هر کسی کو دور ماند از اصل خویش/ باز جوید روزگار وصل خویش! همه اهداف و دستاوردهایی که جنبش خواهان آن است در جمله ما هستیم گنجانده شده است! ما هستیم این روزها در واقع فریاد مردمیست که بر این باورند که در طول سالیان دراز گذشته هرگز حاکم بر زندگی و سرنوشت خویش نبوده اند و رشته شرنوشت خویش را از روی نا اگاهی بدست حاکمان سپرده اند، ما هستیم فریاد مردمیست که بر ابن باورند، که باید بسترزندگی خویش را بر اساس فرهنگ و تمدن غنی خود بسازند، فریاد مردمیست که خواهان اقتدار و شکوه کشورشان هستند،ما هستیم فریاد مردمیست که نمی خواهند خردشان با نام دین ومذهب به یغما برده شود، وخلاصه آنکه ما هستیم فریاد مردمیست که می گویند خرد و اراده دارند پس می توانند راه را ازبیراهه تشخیص دهند و نیازی به قیم ندارند. جنبش ما هستیم در واقع کف اهدافش را مبارزه با یک رژیم استبدادی و تلاش برای سرنگونی آن قرار داده و آنچه به عنوان اهدافی والاتر و اساسی تر دنبال می کند، نشان دادن واقعی قدرت و نیروی انسجام یک ملت به آنان است، اینکه مردم به این باور برسند که حکومتها برای خدمت رسانی به مردم تشکیل می شوند و هر حکومتی باید پاسخگوی ملت باشد،جنبش ما هستیم نوک پیکانش را به روی یک نوع حکومت خاص نگرفته بلکه آنچه قرار است مورد هجوم جنبش قرار گیرد روحیه استبدادپذیری ملت است! و این شاید برای اولین بار است که جنبشی تلاش می کند درد را ریشه ای درمان کند. اینک دیگر جنبش ملی ما هستیم از آب و گل در آمده و دارای شناسنامه و هویتی مستقل است که با توجه به عمریکساله خود می تواند به آنچه هست ببالد.این جنبش توانسته است با همین عمر کوتاه و یکساله خود، دستاوردهای بزرگ و قابل ستایشی را در کوله بار تجربه خود اندوخته کند. بهتر است در آستانه یکسالگی جنبش نگاهی هر چند اجمالی داشته باشیم به برخی از بزرگترین دستاوردهای جنبش: .aآشنایی مردم با تاریخ و فرهنگ ایرانی: تاریخ هر ملتی برای افراد آن ملت بهترین درس عبرت و سرمشق همت است.اگر قرار است که جوانان کشور روحیه مهین دوستی و عشق به هم میهنان را در دل و جان خویش بپرورانند و از رخوت و سستی دوری جویند،باید با سرگذشت نیاکان خویش آشنا گردند و به حفظ آداب و رسوم و اثار نیاکان تحریک و تشویق شوند و این موضوعی است که جنبش ملی ما هستیم به خوبی به آن توجه کرده و همواره این امر را به عنوان یکی از محورهای اصلی عملکرد خویش قرار داده است. بخش قابل توجه ای از برنامه های تلویزیونی جنبش درشبکه جهانی کانال یک - که به عنوان پل ارتباطی بین ایرانیان داخل و خارج کشور عمل می کند- به اشنایی مردم با تاریخ و فرهنگ غنی ایرانی اختصاص داده شده وبا سخن گفتن از شخصیت های مبارز و آزادیخواه و میهن دوست ایرانی، تلاش می شود تا این نکته به مردم یادآوری شود، که تاریخ ایران،برای نخستین بار نیست که سایه سنگین استبداد و مصیبت را بر خود می بیند و همواره نیز در طول تاریخ تنها به همت نیروی خود مردم بوده که این کشور دوباره آزادی را در آغوش کشیده است- برای مثال می توان به برنامه های شهرام همایون، که مدیریت کانال یک را نیز به عهده دارد اشاره کرد. a.میهن دوستی- نه تنها در زبان که در عمل- : تجمعات اعتراض آمیز جنبش به تحریف نام خلیج فارس که برای بار نخست در روز 3 خرداد سال گذشته در مقابل سفارت امارات انجام گرفت، یادآور این امر بود که میهن دوستی و پاسداری از تمامیت ارضی کشور، پیش از آنکه مسئوولیت حکومت باشد، وظیفه تک تک افراد جامعه است و در مقابل حوادث و رویدادهایی که تمامیت ارضی کشور را مورد تهدید قرار می دهند، باید جانانه ایستاد و حتی حکومت را-در صورت بی توجهی به این امر- مجبور کرد که در مقابل این رویدادها موضع بگیرد. a.پرورش روحیه خویشتن باوری و پرهیز از وابستگی به بیگانه: اگر بگوییم، جنبش ملی ما هستیم،از همان ابتدا بر روی شانه های توده مردم قرار گرفته و به پیش میرود،بیراه نگفته ایم. در همه عملکردها و تصمیم گیری های جنبش،خود مردم نقش اصلی را بر عهده دارند.این مردم هستند که با باور کردن نیروی خرد و اراده خویش،جنبش را پیش می برند. در تعیین برنامه های جنبش، در مشخص کردن زمان و مکان تجمعات،در تبلیغات و بخش روابط عمومی جنبش و نهایتا در همه ابعاد این جنبش می توان به خوبی حضور مردم را احساس کرد.اما در این میان، نقش مردم در تعیین هزینه های مالی جنبش پر اهمیت ترین نکته این بخش است. جنبش از همان ابتدای زایش خود، غیروابسته بودن خویش را به هر منبع مالی غیر از حمایت مردم به عنوان یکی از مهمترین اصول خود اعلام کرد و این امر مورد استقبال مردم قرار گرفت. اکنون بر اساس همین اصل است که هزینه مالی، تنها رسانه جنبش- تلویزیون کانال یک – تنها از طریق کمک های مالی ریز ودرشت اما پیوسته مردم تامین می شود.این غیروابسته بودن جنبش به هر منبعی مادی و معنوی دیگری جز خود مردم، موجب شده است که روحیه خویشتن باوری مردم افزون تر شود وبدانند که با اتکاء به نیروی انسجام خود می توانند از مسیرهای سخت و موانع پیش رو عبور کنند بدون آنکه به بیگانه برای تعیین سرنوشت خویش تکیه کنند. a. افزایش حس همدلی و نوع دوستی در جامعه ایرانی: در جنبش، هیچ گونه مرز بندی خاصی دیده نمی شود و یک وجه اشتراک بزرگ که همان ایرانی بودن است روی همه اختلاف ها و تمایزها را پوشانده است.مرام و نگاه جنبش همواره چنین بوده که ضمن احترام به مذاهب و ادیان مختلف،قوم ها و تیره های گوناگون،ایرانی بودن را بر همه این موارد ارجح بداند و همین امر موجب شده است تا جنبش پذیرای افراد با عقاید و مذاهب مختلف باشد، افرادی که تا پیش از این به دلیل شیطنت های حکومت- در این مورد- حاضر نبودن در کوچکترین حرکتی در کنار هم باشند. اما حالا در این جنبش، ایرانی مسلمان، نگران هم میهن بهایی خویش است،ایرانی لر،در کنار هم میهن کرد وبلوچ و گیلک و عرب خوزستانی می ایستد و یکصدا با آنها فریاد خلیج همیشه فارس را سر می دهد. a.شکستن پیله سکوت و رویا رویی مستقیم با حکومت: تجمعات اعتراض آمیز جنبش به تحریف نام خلیج فارس و گرانی و تورم و...را می توان نخستین رویایی مستقیم توده مردم با حکومت در طی سی سال گذشته قلمداد کرد. در طی برگزاری این تجمعات و به مرور زمان مردم از پیله چندین ساله سکوت خود در مقابل حکومت خارج شدند و با فائق آمدن بر ترس و وحشتی که رژیم سالیان سال در دلهایشان ایجاد کرده بود، توانستند گامی موثر را در مسیر مبارزه با رژیم بردارند. اینک دیگر شجاعت و جسارت در رویارویی با رژیم مختص دانشجویان و یا فعالان سیاسی نیست و توده مردم نیز دیگر ترسی از روبرو شدن با نیروهای امنیتی و انتظامی ندارند. a. نفوذ در میان نیروهای امنیتی رژیم و جدا کردن آنها از حکومت: تجمعات حمایتی جنبش از نیروی انتظامی و برخورد دوستانه و آغوش باز مردم از نیروهای امنیتی و انتظامی که حاضر نبودند در مقابل ملت خود قرار بگیرند، باعث شد درمدت کوتاهی، در بدنه نیروی انتظامی شکاف ایجاد شود و عملا ارتباط این نیرو با حکومت دچار مشکل و تزلل شود تا آنجا که حکومت طی واکنش های گوناگونی نشان داد، دیگر نیروی انتظامی را مورد اعتماد خود نمی داند و همچنین این نیرو نیز به این باور بسیار نزدیک شد که پیش از آنکه پاسدار و حافظ حکومت باشد، باید در کنار ملت باشد. a.برگرداندن اعتبار و ارزش پرچم ملی ایران و قرار دادن آن در جایگاه شایسته خویش: در تمام طول سالیان گذشته و حکومت های گوناگون، شاید براستی در هیچ زمانی ارزش و جایگاه، پرچم شیر و خورشید نشان ایران – پرچم ملی ایران – بدرستی شناخته نشد و همین امر هم موجب شد تا هنگامی که پرچم ملی ایران بدست نابخردان جمهوری اسلامی با پرچم بی هویت و بی پشتوانه دیگری تعویض شد، مردم واکنشی نشان ندهند. اما جنبش ملی ما هستیم، نه تنها دوباره پرچم شیر و خورشید نشان ایران را زنده کرد بلکه جایگاه و ارزش واقعی این پرچم ملی را به مردم نشان داد و بدون شک در این مورد نقش شهرام همایون، بسیار پر رنگ و غیر قابل انکار است.- اگر او تنها همین یک امر را در کارنامه فعالیت سیاسی خود داشته باشد هم، کافیست تا به آنچه کرده است ببالد- a. به عکس العمل در آوردن رژیم: برگزاری تجمعات، شعارنویسی های گسترده،برافراشتن پرچم شیرو خورشید در گوشه گوشه ایران، تجمع در مقابل نانوایی ها،و...سبب شده است که رژیم به تکاپو بیافتد و برای مقابله با حرکات جنبش وارد عمل شود. در واقع جنبش با ایجاد حرکت های اعتراض آمیز خود در قالب طرح هایی که سعی میشود کمترین هزینه جانی و مالی را داشته باشد به خوبی توانسته است حکومت را به عکس العمل وا دارد. جنبش با این گونه حرکات، آگاهانه و موثر خود دارد به شیوه ای مسیر خود را طی می کند که در حقیقت این جنبش است که در آینده خط و مشی این مبارزه را تعیین می کند و آنچه می خواهد و خواستار آن است ازحکومت مطالبه می کند واز عکس العمل های آن بدست می آورد. موارد یاد شده و آنچه که در طی این نوشتار، کم وبیش به آن اشاره شد، بخشی از دستاوردهای جنبش ملی ما هستیم در طول یکسال فعالیتش می باشد و در واقع اینها دستاورد یکسال حضور و بودن مردم برای تعیین سرنوشت خویش، بدست خویش بوده است. شاید بد نباشد، همه آنهایی که در این یکسال به نحوی در پیشبرد این جنبش نقش داشته اند، اکنون پس از گذشت یکسال از زایش آن، با نگاهی به گذشته و مسیری که تا به اینجا طی کرده اند، این پرسش را از خود داشته باشند که، یکسال بودیم و چنین شد اگر همیشه باشیم چه خواهد شد؟! نا خورده شراب در خروشیم خود تا چه کنیم اگر بنوشیم؟ آنگاه شنو خروش مستان این لحظه هنوز ما خموشیم.
نگارنده: رهام بختیار.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر