وبلاگ نازنینان
از : ایراندخت دل آگاه
دل آرا دارابی اعدام شد .
به ما چه !
امیدرضا میر صیافی خودکشی کرد .
به ما چه !
امیر حشمت ساران با ایست قلبی درگذشت .
به ما چه !
دل آرا مرد ، که مرد . امیدرضا و آن دیگران هم همینطور . می خواستند کاری نکنند که به زندان بیفتند . مگر ما کشتیم آن ها را ؟
مگر ما حکم دادیم به اعدام دل آرا ؟ به ما چه ربطی دارد که او در هفده سالگی در حادثه مرگ یکی دیگر حضور داشته و سر و کارش با کرام الکاتبین دستگاه جنایتکار آخوندی افتاده است ؟ به ما چه که او چپ دست بوده و ضربات چاقو با دست راست بر بدن مقتول وارد آمده بود. به ما چه او دخترکی خلاق بوده است با روحی لطیف که می توانسته هنرمندی برجسته شود و آثاری بی همتا بیافریند . قصاص قانون خداست ، قانون اسلامی است . قوه قضاییه جمهوری اسلامی گفته که " قصاص " حق شخصی است . وقتی که اولیای دم از این حقشان چشم نپوشند ، ما نمی توانیم کاری کنیم . پس به ما چه که ریسمان مرگ را بر گردن نحیف و رنجور این دختر انداختند و او را برای همیشه از خانواده اش ستاندند . قانون ، قانون است . به ما چه که در حق چه کسی جاری می شود یا نمی شود .
به ما چه که پسر فلاحیان سرباز نگهبان سر کوچه را به قتل رساند و آب از آب تکان نخورد . به ما چه ده ها نویسنده و روشنفکر در این مملکت به روشهای گوناگون قصابی شده و می شوند ؟ و در مقابل اش هم نه کسی محکوم و نه کسی قصاص می گردد . به ما چه که قانون درباره سردمداران این حکومت جاری و ساری نیست و روضه خوان زاده ها می توانند مرگ و نفرت و تباهی بیافرینند و به خدا هم پاسخگو نباشند .
به ما چه که " هاشمی شاهرودی عراقی " که ریاست قوه قضاییه ما را بر عهده دارد ، روزگاری سخنگوی مجلس اعلای اسلامی عراق در زمان صدام بوده است . به ما چه که همو امروز در درون کشور حکم مرگ ها را تایید می کند و سپس در هواپیما نشسته و آسوده به بلاد کفر ( ! ) پر می کشد و در آن جا درباره نقض حقوق بشر در کشورهای غربی عربده سر می دهد .
به ما چه که در این کشور میرحسین موسوی ها و کروبی ها و لاریجانی ها و احمدی نژاد ها و همه اعوان و انصار و ریزه خواران دستگاه ولایت فقیه ، از بام تا شام از نعمات الهی و برکت انقلاب اسلامی سخن می گویند و گاهی هم می خواهند خود را ناجی ایران معرفی کنند .
به ما چه که این ها همه تبلیغات انتخاباتی است و نمی تواند ذره ای به حقیقت نزدیک باشد. ما باور داریم خدا اگربخواهد برگ هم از درخت نمی افتد . پس به ما چه که آن ها راست می گویند یا دروغ ، چه بسا هم بتوانند کشور را از بحرانهای گوناگونی که دامان این مردم مفلوک را گرفته ، رهایی ببخشند . نبخشیدند هم مهم نیست . به ما ربط ندارد . خودشان می دانند و خدا و امام زمان !
بالاخره قیامتی هست و آخرتی . یکی در آنجا گریبان شان را خواهد گرفت . بیخود که نگفته اند " فمن یعمل مثقال ذره شره یره " ! پس به ما چه که همگی زیر خفقان و سرکوب به سر می بریم و مردم از فقر و تنگنای زندگی به فحشا و فساد روی آورده اند .
ما که " مسلمان" ایم . می نشینیم بر سر سفره عبادت و از خدا و ابوالفضل و دوازده امام و چهارده معصوم می خواهیم که ما را در کنار ترازوی قیامت شفاعت کنند . به ما ربطی ندارد که دل آرا ها را در زندان ها اعدام می کنند بی آن که پرونده شان در ترازویی به راستی عادلانه مورد بررسی قرار گرفته باشد . اصلا به ما چه که " عدالت " در یک کشور اسلامی چگونه تعریف می شود !؟
ما همین قدر می دانیم که باید برای نجات بیضه اسلام از دست کفار غربی ، گله گله پای صندوق ها برویم و به یک نفر که شورای نگهبان تایید کرده ، رای بدهیم . آن یکی هم فرقی نمی کند چه کسی باشد . همین قدر که یک مرد مسلمان پیرو خط امام و رهبری باشد و توانسته باشد پایبندی اش به اصل خدشه ناپذیر ولایت مطلقه فقیه را ثابت کند ، کافیست . به ما چه که درزمان میرحسین ها چه کشتارهایی صورت گرفت ، در زمان کروبی ها چه حق هایی که پایمال شده و در زمان احمدی نژاد ها چه ثروتها که چپاول گردیده است . این ها به ما مربوط نیست . اصلا مگر می شود بی کشتن و حق کشی و غارت یک کشور را اداره کرد ؟ دنیا دشمن کشور ما و اسلام است . نمی گذارد در این کشور گناه روی ندهد . فقط امام زمان می تواند یک کشور را بی گناه و دزدی و فساد اداره کند . این است که ما چشم به راه اوییم و فعلا با همین نایب امام ، زندگی را می گذرانیم .
ما چیزی نمی خواهیم ، جز این که این نظام باشد ، دین ما را حفظ کند ، نماز های جمعه را زنده نگاه دارد و درهای بهشت را باز ! تا ما بتوانیم بر سر سفره عبادات پنجگانه ، رونق کسب و کارمان را از خدا بخواهیم و تندرستی دستگاه زاد و ولدمان را . اگر گاهی هم در مراسم کمیل و ندبه و ضجه " حالی " دست دهد ، با سوز و اشک و آه هم یک سفر به عتبات عالیات را از درگاهش آرزو کنیم ، باشد که استجاب کند و ما را به فیض زیارت قبور آل عبا نائل گرداند .
ما آموخته ایم که با پیروی از دستورات کتب توضیح المسایل و احکام علمای عظام و اطاعت بی چون و چرا از ولی فقیه ، می شود هم دنیامان را بسازیم و هم آخرت مان را . می دانیم که اگر مال شبهه داری هم در حساب و کتابمان وارد شود ، می توانیم آن را نزد حضرات شست و شو بدهیم و با پرداخت حق امام و رد مظالم پاک اش کنیم . همین ما را بس که بتوانیم از همین دیار فانی یکسره راهی بهشت باقی شویم ! چرا که به ما گفته اند امور این دنیا گذراست و باید به فکر قیامت بود و حوض کوثر و ساقی آن !
پس به ما چه که چه کسانی در زندان ها می پوسند ، می میرند یا به قتل می رسند .
به ما چه که در این دنیا گل ها به دست گرگ ها پرپر می شوند !
به ما چه !
امیدرضا میر صیافی خودکشی کرد .
به ما چه !
امیر حشمت ساران با ایست قلبی درگذشت .
به ما چه !
دل آرا مرد ، که مرد . امیدرضا و آن دیگران هم همینطور . می خواستند کاری نکنند که به زندان بیفتند . مگر ما کشتیم آن ها را ؟
مگر ما حکم دادیم به اعدام دل آرا ؟ به ما چه ربطی دارد که او در هفده سالگی در حادثه مرگ یکی دیگر حضور داشته و سر و کارش با کرام الکاتبین دستگاه جنایتکار آخوندی افتاده است ؟ به ما چه که او چپ دست بوده و ضربات چاقو با دست راست بر بدن مقتول وارد آمده بود. به ما چه او دخترکی خلاق بوده است با روحی لطیف که می توانسته هنرمندی برجسته شود و آثاری بی همتا بیافریند . قصاص قانون خداست ، قانون اسلامی است . قوه قضاییه جمهوری اسلامی گفته که " قصاص " حق شخصی است . وقتی که اولیای دم از این حقشان چشم نپوشند ، ما نمی توانیم کاری کنیم . پس به ما چه که ریسمان مرگ را بر گردن نحیف و رنجور این دختر انداختند و او را برای همیشه از خانواده اش ستاندند . قانون ، قانون است . به ما چه که در حق چه کسی جاری می شود یا نمی شود .
به ما چه که پسر فلاحیان سرباز نگهبان سر کوچه را به قتل رساند و آب از آب تکان نخورد . به ما چه ده ها نویسنده و روشنفکر در این مملکت به روشهای گوناگون قصابی شده و می شوند ؟ و در مقابل اش هم نه کسی محکوم و نه کسی قصاص می گردد . به ما چه که قانون درباره سردمداران این حکومت جاری و ساری نیست و روضه خوان زاده ها می توانند مرگ و نفرت و تباهی بیافرینند و به خدا هم پاسخگو نباشند .
به ما چه که " هاشمی شاهرودی عراقی " که ریاست قوه قضاییه ما را بر عهده دارد ، روزگاری سخنگوی مجلس اعلای اسلامی عراق در زمان صدام بوده است . به ما چه که همو امروز در درون کشور حکم مرگ ها را تایید می کند و سپس در هواپیما نشسته و آسوده به بلاد کفر ( ! ) پر می کشد و در آن جا درباره نقض حقوق بشر در کشورهای غربی عربده سر می دهد .
به ما چه که در این کشور میرحسین موسوی ها و کروبی ها و لاریجانی ها و احمدی نژاد ها و همه اعوان و انصار و ریزه خواران دستگاه ولایت فقیه ، از بام تا شام از نعمات الهی و برکت انقلاب اسلامی سخن می گویند و گاهی هم می خواهند خود را ناجی ایران معرفی کنند .
به ما چه که این ها همه تبلیغات انتخاباتی است و نمی تواند ذره ای به حقیقت نزدیک باشد. ما باور داریم خدا اگربخواهد برگ هم از درخت نمی افتد . پس به ما چه که آن ها راست می گویند یا دروغ ، چه بسا هم بتوانند کشور را از بحرانهای گوناگونی که دامان این مردم مفلوک را گرفته ، رهایی ببخشند . نبخشیدند هم مهم نیست . به ما ربط ندارد . خودشان می دانند و خدا و امام زمان !
بالاخره قیامتی هست و آخرتی . یکی در آنجا گریبان شان را خواهد گرفت . بیخود که نگفته اند " فمن یعمل مثقال ذره شره یره " ! پس به ما چه که همگی زیر خفقان و سرکوب به سر می بریم و مردم از فقر و تنگنای زندگی به فحشا و فساد روی آورده اند .
ما که " مسلمان" ایم . می نشینیم بر سر سفره عبادت و از خدا و ابوالفضل و دوازده امام و چهارده معصوم می خواهیم که ما را در کنار ترازوی قیامت شفاعت کنند . به ما ربطی ندارد که دل آرا ها را در زندان ها اعدام می کنند بی آن که پرونده شان در ترازویی به راستی عادلانه مورد بررسی قرار گرفته باشد . اصلا به ما چه که " عدالت " در یک کشور اسلامی چگونه تعریف می شود !؟
ما همین قدر می دانیم که باید برای نجات بیضه اسلام از دست کفار غربی ، گله گله پای صندوق ها برویم و به یک نفر که شورای نگهبان تایید کرده ، رای بدهیم . آن یکی هم فرقی نمی کند چه کسی باشد . همین قدر که یک مرد مسلمان پیرو خط امام و رهبری باشد و توانسته باشد پایبندی اش به اصل خدشه ناپذیر ولایت مطلقه فقیه را ثابت کند ، کافیست . به ما چه که درزمان میرحسین ها چه کشتارهایی صورت گرفت ، در زمان کروبی ها چه حق هایی که پایمال شده و در زمان احمدی نژاد ها چه ثروتها که چپاول گردیده است . این ها به ما مربوط نیست . اصلا مگر می شود بی کشتن و حق کشی و غارت یک کشور را اداره کرد ؟ دنیا دشمن کشور ما و اسلام است . نمی گذارد در این کشور گناه روی ندهد . فقط امام زمان می تواند یک کشور را بی گناه و دزدی و فساد اداره کند . این است که ما چشم به راه اوییم و فعلا با همین نایب امام ، زندگی را می گذرانیم .
ما چیزی نمی خواهیم ، جز این که این نظام باشد ، دین ما را حفظ کند ، نماز های جمعه را زنده نگاه دارد و درهای بهشت را باز ! تا ما بتوانیم بر سر سفره عبادات پنجگانه ، رونق کسب و کارمان را از خدا بخواهیم و تندرستی دستگاه زاد و ولدمان را . اگر گاهی هم در مراسم کمیل و ندبه و ضجه " حالی " دست دهد ، با سوز و اشک و آه هم یک سفر به عتبات عالیات را از درگاهش آرزو کنیم ، باشد که استجاب کند و ما را به فیض زیارت قبور آل عبا نائل گرداند .
ما آموخته ایم که با پیروی از دستورات کتب توضیح المسایل و احکام علمای عظام و اطاعت بی چون و چرا از ولی فقیه ، می شود هم دنیامان را بسازیم و هم آخرت مان را . می دانیم که اگر مال شبهه داری هم در حساب و کتابمان وارد شود ، می توانیم آن را نزد حضرات شست و شو بدهیم و با پرداخت حق امام و رد مظالم پاک اش کنیم . همین ما را بس که بتوانیم از همین دیار فانی یکسره راهی بهشت باقی شویم ! چرا که به ما گفته اند امور این دنیا گذراست و باید به فکر قیامت بود و حوض کوثر و ساقی آن !
پس به ما چه که چه کسانی در زندان ها می پوسند ، می میرند یا به قتل می رسند .
به ما چه که در این دنیا گل ها به دست گرگ ها پرپر می شوند !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر